Μόλις κυκλοφόρησες ένα νέο CD. Μίλησε μας λίγο για αυτό (ύφος, παραγωγή, πόσο χρόνο σου πήρε…)
Ναι μόλις κυκλοφόρησε το νέο μου cd με τίτλο “Insane”. Με αυτό το CD ασχολήθηκα αρκετό χρόνο, όχι τόσο απο άποψη σύνθεσης αλλά με το πως θα κατάφερνα να ισορροπήσω και να συγκεράσω νέους ήχους στον συνεπή μελωδικά μουσικό δρόμο που ακολουθώ χρόνια τώρα.
Το δίλημμά μου σχετιζόταν περισσότερο με την ενορχηστρωτική μου κατεύθυνση. Σε αυτό το CD, λοιπόν, προσπάθησα και εγώ να αισθάνομαι ότι εξελίσσομαι μουσικά και παραγωγικά, συντηρώντας παράλληλα την γνώριμη μελωδική μου γραμμή, κάτι που γνωρίζω καλά ότι αγαπούν πολύ οι φίλοι της μουσικής μου.
Για μια ακόμη φορά, βλέπουμε ένα μωσαικό ήχων (ethnic, rock, ηλεκτρονική μουσική) που με ένα μαγικό τρόπο μεταμορφώνονται στον δικό σου προσωπικό ήχο. Πως τα καταφέρνεις και ποιο πιστεύεις ότι είναι το σήμα κατατεθέν του προσωπικού σου ήχου;
Αυτό που υπάρχει είναι η μελωδία.Και ίσως σε αυτήν αναφέρεσαι. Αυτή είναι που αφήνει το μουσικό αποτύπωμα του κάθε καλλιτέχνη. Η μελωδία για μένα είναι το ζητούμενο. Nα έχει την δύναμη να σε ταξιδέψει, να μπορεί χωρίς να οδηγώ να μου δημιουργεί εικόνες και παραστάσεις, να με συγκινεί, να μου ξυπνάει συναισθήματα .Για μένα η μουσική πάντα σήμαινε συναίσθημα, είτε την παράγω ως συνθέτης, είτε σαν απλός ακροατής. Αν ένα κομμάτι δεν με πιάσει συναισθηματικά, τότε έχει αποτύχει τον λόγο ύπαρξής του. Όσο για το μωσαικό ήχων στο οποίο αναφέρεσαι, αυτό έχει να κάνει με το πόσο πολυδιάστατος είναι ένας συνθέτης.
Γι’αυτό συχνά πυνκνά όταν με ρωτούν να κατατάξω σε κάποιο μουσικό είδος τον εαυτό μου, πραγματικά δεν μπορώ να απαντήσω γιατί για μένα δεν υπάρχει ένα είδος μουσικής αλλά η μουσική ως ένας ζωντανός οργανισμός που συνεχώς εξελίσσεται.
Το μαύρο πρόβατο στο εξώφυλλο ποιος είναι…; Μήπως εσύ και το γεγονός ότι ποτέ δεν μπήκες σε ένα κλασικό καλούπι της ελληνικής μουσικής βιομηχανίας;
Μαύρο πρόβατο για μένα θεωρείται εκείνος που δεν ακολουθεί την κατευθυντήρια οδό που του στρώνουν για να περπατήσει. Μπορεί να είναι ένας καλλιτέχνης αλλά μπορεί και να είναι και κάποιοι άνθρωποι που στη ζωή τους επεξεργάζονται τα πράγματα και τους διακρίνει μια αναλυτική σκέψη, τέτοια που τους διαφοροποιεί απο τους υπόλοιπους. Και αυτό μπορούμε να το συναντήσουμε σε ένα εύρος πραγμάτων και τοποθετήσεων, απο τη μουσική μέχρι τη γενικότερη στάση ζωής. Ο τρόπος που επιλέγουμε να σκεφτόμαστε και όχι ο τρόπος που επιλέγουν άλλοι για να σκεφτόμαστε είναι η ειδοποιός διαφορά στην ποιότητα ενός χαρακτήρα. Χωρίς πάλι αυτό να σημαίνει ότι το δίκιο καταχωρείται αποκλειστικά και μόνο στην ελεύθερη σκέψη. Απλά είναι κάποιο πρώτο βήμα στην υποχρέωση που έχουμε στον εαυτό μας να αποφασίζουμε ποιοτικά για αυτόν.
Έχουν περάσει σχεδόν 10 χρόνια από την τελευταία σου δισκογραφική δουλειά, το “Energia” (μιλάω για ολοκαίνουργια τραγούδια και όχι remix). Γιατί απείχες τόσο καιρό; Δεν ένιωθες την καλλιτεχνική ανάγκη να γράψεις νέα κομμάτι…η κατάσταση της μουσικής βιομηχανίας…;
Πολλά πράγματα έχουν συμβεί απο τότε που κυκλοφόρησα το Energia. Άλλαξε πάρα πολύ η ελληνική πραγματικότητα σε όλα τα επίπεδα. Αλλαγές μεγάλες συνέβησαν και στην ελληνική δισκογραφία. Όλοι βίωσαν και βιώνουν μια αμηχανία γιατί τα δεδομένα και τα κεκτημένα έχουν υποστεί ζημίες και απο ότι αντιλαμβάνομαι είναι αρκετά δύσκολο να διαχειριστούν αυτή τη νέα πραγματικότητα. Παρατηρείται, λοιπόν το φαινόμενο η ελληνική δισκογραφία, ραδιοφωνία και γενικότερα βιομηχανία να δίνει όλο και λιγότερο λόγο σε καλλιτέχνες με “γαλόνια” αν θες, ενώ απο την άλλη ο κόσμος να τους αναζητά όλο και περισσότερο και ξανανασταίνει τις μουσικές που πραγματικά αγάπησε. Αυτό μαρτυρά μια χαοτική τάση στο μουσικό τοπίο της χώρας μας. Ο κόσμος να δείχνει το δρόμο αλλά η μουσική βιομηχανία να κωφεύει. Παρατηρώντας αυτό, αποφάσισα ότι ήθελα μια πιο ψύχραιμη διαχείριση της μουσικής μου.
Μιλώντας για μουσική βιομηχανία και όντας ένας καλλιτέχνης με τεράστια εμπειρία στο χώρο, τι πιστεύεις ότι μας επιφυλάσσει το μέλλον όσον αφορά αυτό τον τομέα;
Το μέλλον γενικότερα ανήκει στις νέες γενιές. Το μόνο που εύχομαι είναι οι επιλογές που γίνονται σε σχέση με αυτές να είναι οι σωστές, για να μπορούν να προσφέρουν στον κόσμο καλή μουσική.
Θυμάμαι καθόμασταν στο σπίτι σου και μου έδειχνες βιντεάκια με live από το εξωτερικό με ηλεκτρονική μουσική. Είσαι από τους ανθρώπους που ποτέ δεν δίστασες όχι μόνο να πειραματιστείς μουσικά αλλά να αγκαλιάσεις και τις νέες τεχνολογίες. Πιστεύεις αυτό σε ωφέλησε, εν τέλει, σαν δημιουργό;
Ποτέ μα ποτέ δεν ισοζύγισα το όφελος με τη δημιουργία. Για μένα προτεραιότητα έχει ο δημιουργός να φτιάχνει πράγματα που τον δονούν, που τον συγκινούν, που τον εξιτάρουν και του παρέχουν το αίσθημα της πληρότητας. Αν ένας δημιουργός αρχίσει και το πολυφιλοσοφεί τότε χάνει την ευκαιρία της ελεύθερης έκφρασης και κάπου εκεί χάνει και την σύνδεσή του με τη μουσική. Και σαφώς δεν υποστηρίζω ότι δεν πρέπει να τηρούνται κάποιες ισορροπίες και ότι η δημιουργία πρέπει να είναι αχαλίνωτη και αλόγιστη. Η ανάγκη,όμως που έχει τη δεδομένη στιγμή ένας δημιουργός πρέπει να καταγράφεται. Ευτυχώς υπήρξα αρκετά τυχερός ώστε η μουσική μου να εκφράζει και αρκετούς ανθρώπους και αυτό να συντηρεί και να τροφοδοτεί την τόλμη μου να δοκιμάζω και αρκετούς μουσικούς δρόμους.
Παλιότερα αγοράζαμε τη μουσική σε κασέτες, βινύλιο, CD…τώρα ο πιτσιρικάς επιλέγει το streaming & το YouTube αδιαφορώντας για το κόστος ενός μουσικού προιόντος. Είναι αναστρέψιμη αυτή η κατάσταση δεδομένου του ότι υπάρχει μία ολόκληρη γενιά εκεί έξω που έχει μάθει να μην αγοράζει μουσική;
Ζούμε σε μια μεταβατική εποχή όπως σου προείπα και πολλές αλλαγές θα προκύψουν απο αυτή. Δεν γνωρίζω αν είναι αναστρέψιμη αυτή η κατάσταση αλλά ότι σίγουρα θα υπάρξουν αλλαγές,θα υπάρξουν.
Τελικά, το μόνο που δεν μπορεί να αντικατασταθεί με τίποτα είναι οι ζωντανές εμφανίσεις. Θεωρείς ότι αυτή θα είναι πλέον η βασική πηγή εσόδων για έναν καλλιτέχνη;
Πιθανότατα, ναι. Απο ότι δείχνουν τα πράγματα.
Πολύς κόσμος σε γνωρίζει φυσικά από τη solo καριέρα σου αλλά εγώ προσωπικά θυμάμαι είχα ξετρελαθεί με τους Scraptown. Τόσο οι 3 δίσκοι όσο και το Viva Sahara είναι κλασικοί στο αγγλόφωνο pop-rock εκείνης της εποχής. Θεωρείς ότι καταφέρατε όσα μπορούσατε ή είχατε ακόμη περιθώρια εξέλιξης (γιατί τελικά διαλυθήκατε);
Οι Scraptown ήταν μια πολύ αξιόλογη μπάντα, με εξαιρετικούς και ταλαντούχους μουσικούς. Εκτός των άλλων ήμασταν και φίλοι. Θυμάμαι τις ατελείωτες ώρες προβών και προσπάθειας και φυσικά το αποτέλεσμα να μας δικαιώνει. Δυστυχώς, όμως μια αγγλόφωνη μπάντα σε ελληνικό τοπίο δεν μπορούσε να επιβιώσει παραπάνω απο όσο άντεξε. Έπρεπε αν θέλαμε τη συνέχισή της να ακολουθήσουμε το δρόμο του εξωτερικού και δεν ξέρω πόσο έτοιμα ήταν όλα τα μέλη της μπάντας για κάτι τέτοιο.
Έχεις κρατήσει καθόλου επαφή με τον Βασίλη Γούναρη, τον Γρηγόρη Μελάκη…;
Θα ήθελα τόσο πολύ να έχουμε κρατήσει μια πιο στενή επαφή, γιατί εκτός απο συνεργάτες όπως σου προείπα ήμασταν και φίλοι αλλά στη ζωή όλων μας έγιναν μεγάλες αλλαγές και κάπου χαθήκαμε. Προσωπικά τους εκτιμώ πάντα και υπήρξαν και κινητήριος δύναμη για όλα όσα ακολούθησαν αργότερα.
Είσαι από τους ελάχιστους καλλιτέχνες που έχεις ένα τελείως αναγνωρίσιμο ήχο και δίκό σου στυλ που έχει επηρέασει πολύ κόσμο (θα εκπλαγείς…ακόμη και hard rock σχήματα). Ακούγεται σχεδόν δεδομένο αλλά πόσο δύσκολο/εύκολο είναι να οριοθετήσεις ένα μουσικό ιδίωμα…ειδικά στην Ελλάδα;
Σάκη, όταν το ακούω αυτό, ενώ κατανοώ τι μου λέει ο συνομιλητής μου,προσωπικά δεν μπορώ να δώσω μια εύκολη και γρήγορη απάντηση ως προς το χαρακτηριστικό του ήχου μου. Για μένα η μελωδία και μόνο η μελωδία είναι το ζητούμενό μου.
Πιστεύεις ότι τα πράγματα θα είχαν εξελιχθεί αλλιώς για σένα αν είχες επιλέξει –δεν ξέρω καν αν το έχεις καν σκεφτεί- να κάνεις μία καριέρα στο εξωτερικό;
Ξέρεις, πολλές φορές μπαίνουμε οι άνθρωποι σε τέτοιου είδους σκέψεις.Αν αυτό και αν εκείνο και αν το άλλο. Ναι, πολλές φορές έχω σκεφτεί ότι αν είχα παραμείνει στο εξωτερικό θα είχα μια διαφορετική καριέρα. Πως όμως να μην δεχθώ ως θείο δώρο και την καριέρα μου εδώ στην Ελλάδα?
Έχω κάνει 4 συνεντεύξεις με τον Ian Gillan και πάντα δεν παραλείπει όλα αυτά τα χρόνια να ρωτάει για σένα και να σε θεωρεί σπουδαίο καλλιτέχνη. Τελικά, αυτά δεν είναι που μένουν στο τέλος της ημέρας…;
Πραγματικά, κάποια πράγματα δεν ανταλλάσσονται με τίποτα. Ο Ian Gillan,εκτός απο ένας χαρισματικός καλλιτέχνης, δεν σου κρύβω ότι είναι μια σπουδαία προσωπικότητα. Από αυτές που έχουν τη δύναμη να σε εμπνεύσουν, να σε επηρεάσουν, να σε εξελίξουν. Και δεν το λέω αυτό για να προσδώσω έμφαση στη συνεργασία μας, αλλά πραγματικά όταν κανείς τον γνωρίσει ως προσωπικότητα και ψυχοσύνθεση είναι αδύνατον να μην αισθανθεί δέος ανακαλύπτοντας το βάθος της σκέψης του. Και κάπου εκεί σκέφτεσαι ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο.Δεν αρκεί να είσαι ένας σπουδαίος καλλιτέχνης, πρέπει και ως προσωπικότητα να ξεχωρίζεις. Ή καλύτερα, αν θες, η προσωπικότητα είναι τελικά αυτή που αναδεικνύει το ταλέντο.
Θα έκανες ξανά ένα δίσκο στο ύφος του “Έτσι Μ’ Αρέσει” που τόσο πολύ αρέσει στο ακροατήριό σου;
Τίποτα δεν αποκλείω όσο είμαι ενεργός συνθέτης.
Είμαι ένας από τους μεγαλύτερους fans του “S.A.G.A.P.O.” (τραγουδιού-δίσκου) και ο χρόνος έχει δείξει πόσο άδικη ήταν η αντιμετώπιση απέναντί σου και ειδικότερα απέναντι στη συγκεκριμένη εκπροσώπηση της χώρας μας στη Eurovision. Έχεις μετανιώσει για κάτι από εκείνη την περίοδο;
Δεν μετανιώνω για τίποτα ποτέ. Όχι γιατί είμαι ισχυρογνώμων, αλλά γιατί έχω την βαθιά πεποίθηση ότι το SAGAPO ήταν και είναι ένα αξιόλογο τραγούδι. Θα άλλαζα κάποια πράγματα, αν ήταν στο χέρι μου φυσικά, αλλά αυτά δεν έχουν να κάνουν με το κομμάτι. Αυτό που με χαροποιεί πάντως,είναι πως μετά απο 16 σχεδόν χρόνια, όταν παίζουν οι πρώτες νότες του SAGAPO στις συναυλίες μου, το μαγαζί δονείται όπως ακριβώς και με το “ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ”.
Τα τελευταία 3-4 χρόνια υπάρχει μία αναβίωση, ένα νοσταλγικό ρεύμα για τα 80ς & 90ς. Που νομίζεις ότι οφείλεται και πόσο σε αγγίζει κάτι τέτοιο σαν καλλιτέχνη δεδομένου του ότι σημάδεψες τις εν λόγω δεκαετίες;
Αυτό εν μέρει στο απάντησα σε προηγούμενη ερώτησή σου. Εκείνο,όμως, που θα συμπληρώσω είναι το πόσο μεγάλη ανάγκη έχει η μουσική απο το συναίσθημα. Όσο αυτό το “αφυδατώνουν” στις μέρες μας, τόσο πιο πολύ ο κόσμος θα διψάει γι’αυτό.
Αν σου προτείναμε να κάνεις ένα live με τη Σοφία, θα το έκανες ξανά για τον κόσμο;
Με τη Σοφία έχουμε ζήσει πολύ δυνατές στιγμές στο παρελθόν. Είχαμε εξαιρετική συνεργασία και παραμένουμε φίλοι ακόμη και σήμερα. Ναι, το έχουμε συζητήσει αυτό και μεταξύ μας και δεν το αποκλείουμε.
Ο Μιχάλης Ρακιντζήςθα εμφανιστεί στο Gagarin 205 στις 2 Μαρτίου 2018. Το νέο του άλμπουμ “Insane” κυκλοφόρησε την 1η Φεβρουαρίου.
Πηγή κειμένου: greekpop.net
__________________________
Πατήστε στα λίνκ από κάτω για να ακούσετε τον δίσκο του Μιχάλη Ρακιντζή, INSANE (2018)
 |
 |
 |
 |
 |
